Antalya’nın Akseki, Manavgat, Gündoğmuş ve Alanya ilçelerinde hayvancılık dışında geçim kaynakları bulunmayan Yörükler, havaların ısınması üzerine daha serin olan yaylaların yolunu tuttu.
Yörüklerden kimileri kıl çadırlarda kalırlarken, kimileri ise taştan ve barakalardan kurulu obalarda kalarak konaklıyorlar.
Ekmek gereksinimlerini ise obalarında bir ortaya gelen bayanlar yufka ekmek yaparak karşılıyor.
MOTORLU ARAÇLARLA GÖÇ
Yaz mevsimini Akseki’nin 2 bin 200 rakımlı Göktepe ve Gündoğmuş ilçesinin 2 bin 50 metre rakımlı Eğrigöl ve Alanya’nın 2 bin 200 metre rakımlı Söbüçimen Yaylalarında geçirecek Yörükler, gelişen teknolojiye bağlı olarak at ve deve sırtında değil, motorlu araçlarla göç ediyor.
Un, bulgur, tuz, kazan, tencere, yayık, beşik, yatak ve yorganlarını kamyonet, kamyon, traktör ve araba üzere çeşitli araçlarla taşıyan Yörüklerin ana geçim kaynağı olan keçiler ise çobanlar tarafından otlatılarak götürülüp getiriliyor. Kimi Yörükler ise hayvanlarını kamyonlara yükleyerek yaylalarına getiriyorlar.
Yörüklerden Ramazan Topaça, hayvancılık mesleğinin atalarından kaldığını, havaların ısınması ile birlikte Manavgat ilçesinin Gebece köyünden her yıl mayıs ayı sonlarında hayvanlarını Akseki’nin Alacabel Kaklıktaş yaylasına çıkardıklarını ve obalarına yerleştiklerini söyledi.
“KENDİMİZE İLİŞKİN MÜŞTERİLERİMİZ VAR”
Topaça “Hayvanları yaylaya çıkarmazsak sıcaktan ötürü buhrana girer. Bırakırsak bizatihi yaylaya çıkar. Ekim ayı sonunda Kasım ayı başında tekrar köyümüze döneceğiz. Keçilerin sütünden yoğurt, yağ ve peynir yapıp , bunları yaylaya kadar gelen özel müşterilere satıyoruz. Kendimize ilişkin müşterilerimiz var. Keçilerin eserlerini satmak için müşteri aramayız” dedi.
Hayvancılık mesleğinin atalarından kaldığını ve devamlı olarak yaylalara çıktıklarını belirten Topaça, “Doğduğundan bu yana hayvancılıkla uğraşıyorum. Hayvancılık bizde baba mesleğidir. Her yıl mayıs ayı sonlarında hayvanlarımızla bir arada Akseki’nin Yarpuz Mahallesi yakınlarındaki Kaklıktaş Yaylası’na çıkıyoruz. Şu an obalarımıza yerleştik.
Çadırlarımızı kurduk. Sıcaklarda keçiler kıyıda durmaz. Hayvanlarımız mayıs ayının sonu gelince yaylaya gitmek ister. Biz her yıl yaylaya çıkmak zorundayız. Ekim ayının sonuna kadar yaylada kalıyoruz. Daha sonra ise konutlarımıza tekrar göç ediyoruz” diye konuştu.
“EYLÜL AYI SONUNA KADAR YAYLADA KALIRIZ”
Alanya’nın Güzelbağ Mahallesi’nden yaylaya çıkan Yakup Saraç ise “15 Mayıs’tan sonra kıyılar ısınır ve hayvanlarımız durmaz, kendileri yola çıkarlar. Eğrigöl Yaylası’na çıktık. Obalarımıza yerleştik. Burada havalar hala soğuk. Eylül ayı sonlarına kadar yaylada kalırız. Daha sonra ise konutlarımıza tekrar göç ederiz”. dedi.
Manavgat ilçesinin Çamlıbel Mahallesi’nden yaylaya çıkan 62 yaşındaki Ahmet Gündüz’de, hayvancılık mesleğinin atalarından kalan bir meslek olduğunu söyledi. Göktepe, “Uzunlar ve Manyas yaylasına bu mevsim gelince Yörükler yaylasına çıkar. Hayvanlarımızı kamyonlarla yaylaya getiriyoruz. Havalar ısınınca kıyıda hayvanlar durmaz. Yaylaya çıkmak zorundasınız. Mayıs ayı sonlarında yaylaya çıkar Eylül ayı sonuna kadar yaylada kalıp tekrar kıyıya döneriz.” dedi.
Toros dağlarında hayvanlarının organik beslendiğini ve hayvanlardan elde ettikleri sütlerden yağ ve peynir yaptıklarını söyleyen Gündüz, “Keçilerden ve koyunlarımızdan elde ettiğimiz sütlerden yaptığımız yağ ve peynirleri kar obruklarında saklıyoruz. Kar obruklarında duran peynir ve yağların lezzeti bir aşka oluyor.
Göç vakti ise Manavgat’a getirerek buzhanelere koyuyoruz ve daha sonra ise pazarlıyoruz. Bizim burada hayvanlarımız doğal ortamda beslenir. Peyniri ve yağı hayli lezzetlidir” diye konuştu.
News
