Gaziantep’te yaşayan 68 yaşındaki Birsel Dağcılar, 15 yıl önce yüksek tansiyon nedeniyle geçirdiği kısmi felç sonucu sol kolunu kullanamaz hale geldi. Uygulanan tedaviler ve doktorların yönlendirmeleriyle, fiziksel rehabilitasyon amacıyla Şahinbey Belediyesi’ne bağlı Özgecan Hanımlar Yüzme Havuzu, Spor ve Kültür Merkezi’ne gitmeye başladı. Bu süreç, Dağcılar’ın hayatında önemli bir dönüm noktası oldu.
Yaklaşık 10 yıl önce, çocukluk hayali olan bağlama çalma isteğini gerçeğe dönüştürmek için bağlama kursuna kaydoldu. İlk başlarda elini tam açmakta zorlansa da, yıllarca hayalini kurduğu bu enstrümanı çalabilmek için azimle çalıştı. Zamanla, müziğe olan sevgisi ve eğitmenlerinin desteğiyle hem fiziksel iyileşmesini hızlandırdı hem de bağlamayı çalmaya başladı. Bağlama, yalnızca bir müzik aleti değil, aynı zamanda onun için felçten kurtulma mücadelesinin en güçlü aracı oldu.
“AİLEMDE MÜZİK ÇOK ÖNEMLİ, BİZİM İÇİN BİR TUTKU”
Çocukken bağlama çalmayı her zaman arzuladığını belirten Dağcılar, müzikle olan bağını şu şekilde dile getirdi:
Küçüklüğümde bağlama çalan büyüklerime hayranlıkla bakardım, ama o zamanlar müzikle uğraşmak çok zor bir şeydi. İçimde kalan bir hevesti. Yaş ilerledikçe insan bir şeylere yönelmek istiyor, ama hep başka işler çıkıyor. Bir gün tesadüfen bağlama kursu açıldığını duydum ve hemen katıldım. Başlarda birkaç kez bıraktım, fakat sonunda devam etmeye karar verdim. Eşim de bana çok destek oldu, o da ut çalıyor. Ailemde çok sayıda müzisyen var, çoğu konservatuvar mezunu. Müzik bizim için bir yaşam biçimi.
Dağcılar, sağlığı elverdiği sürece müziği hayatının bir parçası olarak devam ettirmek istediğini, her işte en iyisini yapmayı hedeflediğini vurguladı:
Bağlamayı istediğim seviyeye getiremedim, çünkü geç başladım. Ama asla vazgeçmedim. Daha önce felç geçirdiğim için sağlığımı geri kazanmak için fırsatlar arıyordum. O dönemde Özgecan Yüzme Havuzu açıldı, önce spor salonuna gittim, sonra 1,5 yıl boyunca yüzdüm. Vücudumu toparladım, elimi ve kolumu güçlendirdim. O sıralarda bağlama kursu açıldığında hemen kaydoldum.
“AZMİN ELİNDEN NE KURTULUR”
Başlangıçta parmaklarını bile açmakta zorlanan Dağcılar, yıllar süren sabırlı çalışmalarının sonunda bağlama çalmaya başladı. O süreci şu sözlerle anlattı:
İlk başlarda ellerim neredeyse hiç açılmıyordu, bağlama tutmak bile imkansız gibiydi. Ama vazgeçmedim. Sabırla çalışarak, şimdi sol kolumda hiçbir problem kalmadı. Eskiden elimle tabak bile tutamazdım, kolumla destek alırdım. Ama şimdi her şey normal. Kurslar sadece fiziksel bir rehabilitasyon değil, aynı zamanda hayallerimi gerçekleştirme fırsatı oldu. Bu imkânı bana sunan herkese sonsuz teşekkür ediyorum.
Birsel Dağcılar, müzikle ve azimle yeniden hayat bulduğunu, bundan sonra da aynı kararlılıkla yeni hedeflerine ulaşmayı sürdüreceğini belirtti.
News
